In een regenrijk land als Suriname met zijn vele rivieren verwacht je geen problemen met de watervoorziening. Zeker niet, als je bedenkt dat dit land, 5 keer zo groot als Nederland, slechts een half miljoen inwoners heeft. Het grootste deel daarvan woont in en rond de hoofdstad Paramaribo aan de monding van de Suriname Rivier. Van oudsher wordt er grondwater gewonnen in de kustvlakte, omdat de rivieren in estuaria uitmonden die tot tientallen kilometers landinwaarts brak zijn. Bij Paramaribo wordt er echter zoveel grondwater opgepompt, dat lokale overexploitatie is ontstaan: waterstanden in de drinkwaterputten zijn sterk gedaald en het opgepompte water wordt gestaag zouter. Met de toenemende behoefte aan drinkwater rees enkele jaren geleden de vraag of de watervoorziening na 2025 wel kon worden gegarandeerd. Dat gold ook voor Nieuw Nickerie, de tweede stad van Suriname, waar de putten nu al te zout zijn. Tegelijkertijd was er weinig bekend over het grondwater verder weg van deze steden.
De SWM startte daarom, met financiele steun van de IDB, een uitgebreid onderzoek in 2015. Het doel was de zoete grondwatervoorraden in de kustvlakte in kaart te brengen en exploitatieplannen te maken, die de watervoorziening tot 2040 zouden zeker stellen. Het onderzoek omvatte vele activiteiten: inventarisatie van gegevens en rapporten, het vaststellen van de waterbehoeften, geofysische veldmetingen, pompproeven, het aanleggen van databases en een geografisch informatiesysteem; voorts het maken van hydrogeologische kaarten en grondwatermodellen. Bijkomend doel was de SWM uit te rusten met de kennis en de instrumenten om het grondwater beter te exploiteren en te beheren. Een bijzondere opgave was het voorzieningsgebied van Paramaribo, waar een verdubbeling van de huidige productie is voorzien.
Het onderzoek liet zien dat de zoutgehalten van het grondwater sterk variëren in de verschillende zandformaties of aquifers. Een belangrijke bron van informatie voor dit onderzoek waren de olieboringen van Staatsolie (Figuur). Daaruit kwam naar voren dat de diepe Saramacca Formatie (> 200 m) grote voorraden zoet grondwater bevat. Bij bijna alle dorpen bleek voldoende zoet grondwater aanwezig te zijn in een van de aquifers, zodat de winningen met de tijd kunnen worden uitgebreid. Alleen voor enkele nederzettingen in het district Commewijne moet grondwater van relatief grotere afstand worden aangeleverd. Voor de stad Nieuw-Nickerie is aanbevolen om de huidige winning te sluiten en een nieuw pompstation te realiseren ten oosten van de stad. Voor Paramaribo zijn vijf nieuwe pompstations geïdentificeerd ten zuiden van de stad, waarmee de huidige productie kan worden verdubbeld. De bestaande pompstations, die langzaam verzilten, kunnen in bedrijf blijven, door het water op te mengen met het zoete water van de nieuwe pompstations.
Met gedegen grondwaterkennis, innovatieve onderzoeksmethoden en goede communicatie met de klant en andere stakeholders heeft Acacia Water er in belangrijke mate toe bijgedragen dat dit omvangrijke project in 10 maanden kon worden afgerond.
